این منزل ویلائی به طرز باشکوهی علاوه بر ارزشهای ساختمانی ، توانسته با الهام از طبیعت و استفاده از تمامی المانهای موجود در طبیعت و رعایت فرم و فضا برای استفاده بهینه از پانورامای محیط ، به یک ویلای چشم نواز برسد . پس به جای تبر، قلمها را برداشته ، تا با کمک زیبائی طبیعت طرحی نو در اندازیم .
منظور از پیام آغازین ، توجه به ویلای جذاب و خوش منظریست که توسط معمار برجسته ( استیون ارلییچ ) طراحی و ساخته شده و نام ( خانه کنیون ) بر آن گذاشته است . برای
ساخت و احداث منزل ویلائی ( کنیون ) فضائی پر از درختان ریشه دار و قوی را در نظر گرفت و اقدام به طراحی کرد. تنها هدف ارلیچ حفظ و مراقبت از درختان واقع در زمین
بوده که وی میخواسته بنا را در آن احداث کند .
چون ماهیت درختان از بهترین پوششهای گیاهی منطقه بوده است ، در چند مورد ارلیچ مجبور شد طرح اولیه خانه کلینیون را از شکل هندسی اولیه خارج کرده تا به شرایط طبیعت
احترام بگذارد .
این تاثیر پذیری از نگاه ارلیچ باعث شد تا در کوچکترین جزئیات بنا برای همسو شدن با هارمونی محیط حساس شده و نحوه استفاده از مصالح و رنگ برای رسیدن به فرم مطلوب
دقت ویژه ای داشته باشد .
با توجه به اینکه سطح زمین یک دست نبود اما ارلیچ سعی کرد تا ارتفاع منزل از دو طبقه تجاوز نکند به این خاطر هر قسمت از بنا بر حسب نیاز ، به آرامی و همسو با شیبها ،
متغییر شد .
حساسیت ارلیچ به طبیعت از طراحی تراس ها ، نشیمن های روباز و پلکانهای عریض مشخص است . در این شیوه باز شاهد همنشینی و حفظ هارمونی مناسب بنا در کنار طبیعت
است .
برای رسیدن به نمای مانوس و ذوب شده در دل طبیعت ، ارلیچ استفاده از چوب را به طور خاص در نظر گرفت . او از چوب برای تراسها ، قاب بندی دیوارها ، تزئینات مورد نیاز
ساختمان ، پوشش دیوارها ، جوار بندی در و پنجره ها و پوشش کف فضا های داخلی ، استفاده نمود .
در نگاه اول تصور میشود که پایه ها ، فضاهای خدماتی و دامنه پلکان چون ریشه درنقاط مختلف ساختمان با زمین پیوند خورده است . این حالت دلیلی ندارد جز ، طراحی و ساختار
حجمی ساختمان . در این ساختار ترکیب خطوط باریک افقی با دیوارهای عمودی که تنوع در اندازه ، رنگ و مصالح میباشد را به وجود آورده است . دیوارهای قطور چون باکسهائی
هستند که توانسته اند فضای خدماتی و پلکانها را در خود جای داده و به شکل محسور کننده ای القا کند که با زمین پیوند خورده است .
چنانچه اشاره شد بر حسب نیاز مراقبت از محیط و وفق دادن با شرایط زمین ، شاید ساختار حجمی ساختمان در نگاه اول پیچیده به نظر بیاید و حتی بر خلاف معمول ، ساختار
سلسله مراتبی حجمی نمای ساختمان به سختی قابل درک باشد ، اما ساختار فضای داخلی ساختمان بسیار روان و قابل هضم میباشد .
خانه کنیون را میتوان در سه طبقه از هم تفکیک کرد . طبقه زیرین که هم تراز با سطح زمین بوده و اتاق تمرین موسیقی ، انبارها و دفتر مخصوص کار را در دل خود جای داده
است .
طبقه میانی یا همکف ، وسیع ترین فضا را در اختیار دارد . در این طبقه کتابخانه و اتاق خواب مخصوص مهمان قرار دارد . غیر از این ، دو اتاق خواب دیگر که از نور طبیعی
بهره میبرد چون در مجاورت پنجره مشرف به باغ قرار دارد . سایر نشیمن ها اعم از آشپزخانه ، محل استراحت و گفت و شنود و محل مخصوص غذاخوری نیز فضا های دیگر را
پر کرده است .
طبقه بالا شامل اتاق خواب مخصوص والدین ، اتاق مخصوص تعویض لباس و حمام قرار دارد که به صورت یک سوئیت مستقل طراحی شده است . این سوئیت از ساختمان جدا
میباشد .
لازم به ذکر است که راه پله ها در طبقات به گونه اب طراحی شده که هم در داخل ساختمان و هم به جهت بیرون تمایل پیدا کرده است . راه پله ها به صورت تراسهای خطی در
میان طبقات خودنمائی مینماید .
پنجره های بزرگ قدی به صورت سراسری بوده و حداکثر نور را به داخل راهنمائی میکند . خاصیت مهم این پنجره ها استفاده بصری بیننده از محیط بیرون و مناظر باغ را به شکل
مطلوبی ممکن میسازد.
چنانچه در اوایل توضیح داده شد ، طراحی و ساخت ( خانه کنیون ) به گونه ای است که هارمونی قابل اعتنائی بین درختان و نمای ساختمان به وجود آورده است . در این ساختار ،
درختان بلند جزئی از ساختمان دیده میشود .
دیواره های ساختمان پیوندی با رنگ و فرم و بافت کلی درختان تا ریشه های آنها در نظر گرفته شده است.
در پایان بد نیست به این مهم اشاره کنیم که میتوان بدون آسیب رسانی بر پیکره طبیعت ، آنها را در جهت زیبائی و استفاده کامل بر ای خود به کار گرفت . مهندس ارلیچ ثابت کرد
که زندگی برای درختان هم اهمیت دارد . فقط یک کم خلاقیت کافیست .
0 نظر ثبت شده است.