یار در خانه و ما گرد جهان ( قسمت دوم)

حتما میشود که شاید قوه قضائیه و شهرداری با اهرم هائی که در اختیار دارند به مالکین تکلیف کنند وسط گود بیایند البته اگر مالکی باشند یا در دسترس باشند ! چون امکان دارند ملکها را به امان خدا رها کرده و خود در گوشه ای از این دنیا به عیش و نوش مشغول باشند ! با این ذهنیت که فعلا ولش کن روز به روز رو ملکمون قیمت میره و روزی همین مخروبه ها را با تناژی از طلا عوض میکنیم ! حالا تا آن زمان چه کسانی ضرر میبنند و چه آسیبهای اجتماعی به وجود بیاید ، بماند !

گویا در حال حاضر تنها کاری که شهرداری میتواند بکند یا میکند اخطار دادن به مالکین است که ورودی های خانه را مسدود کنند . اما آیا این اخطار کفایت میکند ؟ آیا از در و ماملک بی ناظر آن نمیشود ورود کنند ؟ یعنی با یک ضرب دری جوش دادن همه چیز حل میشود ؟ تازه همین اقدام هم زشتتر کردن منطقه هم تشدید میشود !

عده ای دلسوز معتقدند که پای عده ای سرمایه دار و ملک خوار در میان است به این معنا که خانه های کلنگی را خریده و همیجوری رها میسازند تا سر به زنگاه سراغ آن بروند البته باید گفت که سر بزنگاه زمانیست که ارزش افزوده قابل توجه ای به جیب گشاد ملاک سرمایه دار برود ! حالا تا آن زمان فعلا این مکان در اختیار معتادان و کارتن خواب ها باشد ، ایرادی ندارد ! یا محل عیاشی حیوانات موذی بشود ، ایرادی ندارد ! یا محل دفن زباله های ریز و درشت بشود ، ایرادی ندارد !

آیا امنیت این مکانها را میتوان از نیروهای انتظامی خواست ؟ بالطبع حتما این اماکن تحت نظر این قوا میباشد اما با خرج کدام هرینه سنگین و چرا ؟ آیا بخشی از انرژی این نیروها بی مورد برای این اماکن به هدر نمیرود آنهم برای هیچ و پوچ ؟!

چقدر خوب بود که قدرتی وجود داشت که در مقابل بی اهمیت دادن مالکین ، بتوان آن محل را تبدیل به فضای سبز شهری برای رفاه اهالی کرد ، آنهم مخارج به عهده مالک باشد که هر زمان معترض شد خود را در مقابل لایحه قانونی ببیند و برای احیا زمین خود ، هزینه صورت گرفته را به حساب شهرداری بریزد . البته این مورد فقط ایده آله و حتما مشکلات بسیاری سر راهه اما قدرت قانون گذار فرا تر از هر نیروئی است البته وضع قوانین منطقی که جای هیچ اعتراض غیر منطقی را نداشته باشد !